(συνέχεια…)
-« Δεν θα ήθελα να ζω μέσα στο ψέμα και στο μίσος της αποστασίας» είπε ο Αριστοτέλης, «μου έδωσε κάποια στιγμή ο πατέρας μου να διαβάσω τα αναθέματα ,τις κατάρες δηλαδή, που έψελναν οι ιερείς μέσα στην εκκλησία κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας…αναθέματα κατά των εθνικών δηλαδή κατά των Ελλήνων. Ήταν τρελό και παράλογο αυτό που συνέβαινε…Απορώ…οι ίδιοι οι ιερείς δεν ήταν Έλληνες;;;
Δεν καταλάβαιναν πως καταριόταν το ίδιο τους το γένος;;;
Οι άνθρωποι που παρευρίσκονταν στην εκκλησία, δεν ένιωθαν καμία προσβολή;;;
Και κανείς δεν απορούσε για τους προπάτορες του που για την εκκλησία ήταν μόνον εβραϊκά ονόματα και κανένα ελληνικό;;; Κανείς δεν ένιωθε πως όλο αυτό ήταν κάτι ξένο, το οποίο επιβλήθηκε στην εποχή του Βυζαντίου με απόλυτη βία;;
Οι καθηγητές που γνώριζαν ιστορία γιατί δεν έπαιρναν θέση;;;»
-« Έχεις δίκιο που αναρωτιέσαι για όλα αυτά» απάντησε ο Αλέξης, ίσως ο πιο ευγενικός άνθρωπος που είχε γνωρίσει ο Αριστοτέλης… «όμως πραγματικά οι άνθρωποι που πήγαιναν στην εκκλησία δεν καταλάβαιναν τα περισσότερα από όσα άκουγαν στους ψαλμούς, για τον απλούστατο λόγο πως ήταν γραμμένα στην αρχαία ελληνική…
Πόσοι γνώριζαν να μεταφράζουν στη νέα ελληνική τους ψαλμούς;;;
Άσε που οι περισσότεροι δεν ήταν καν συγκεντρωμένοι στα λόγια του ιερέα, το σώμα τους ήταν εκεί αλλά η σκέψη τους πετούσε σε διάφορα.
Η έλλειψη γνώσεων της αληθινής ιστορίας ήταν μεγάλο εμπόδιο για την ελευθερία των Ελλήνων…
Δεν γνώριζαν τίποτα για την βία της Σκυθόπολης και τον τεράστιο αριθμό των Ελλήνων που βασανίστηκαν ανελέητα εκεί γιατί ήθελαν να παραμείνουν Έλληνες…
Σε κανένα βιβλίο ιστορίας ή θρησκευτικών τότε, δεν διδασκόταν αυτή η γνώση. Αντιθέτως μάθαιναν μόνον να λυπούνται για το διωγμό των χριστιανών.
Κι αν έρθουμε πιο κοντά στην ιστορική γραμμή, θα δούμε την εκκλησία να είναι φιλικά προσκείμενη προς τους Οθωμανούς και μάλιστα, υπήρξε πατριάρχης που για την επανάσταση των Ελλήνων είχε δηλώσει: ¨Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές….¨
Και αργότερα θα δούμε το 1834 να συνεργάζεται η εκκλησία με τους Βαυαρούς, να γίνεται αυτοκέφαλη και μέσω των ενοριών, να υποχρεώνονται να υπογράφουν οι Έλληνες την υποταγή τους και την πίστη στον ξένο βασιλιά και να έχουν ποινές οδυνηρές αν αρνούνταν να το κάνουν.
Δύο διαφορετικοί δυνάστες πέρασαν παιδί μου από την Ελλάδα και με τους δύο το υψηλό ιερατείο είχε άριστες σχέσεις, οι οποίες δεν ευνοούσαν τους Έλληνες και την Ελλάδα…
Και στα χρόνια τα δικά μας, τότε, στην μεγάλη στημένη οικονομική κρίση, η Εκκλησία αποκάλυψε μόνη της, πως είχε περιουσία τρισεκατομμυρίων αλλά στους Έλληνες, που η θηλιά των χρεών, της ανεργίας και της απόγνωσης, έσφιγγε κάθε μέρα και περισσότερο, η εκκλησία δεν φάνηκε πουθενά να βοηθήσει και να στηρίξει. Αντιθέτως στήριζε την Εθνική τράπεζα που ρουφούσε το αίμα των Ελλήνων...
Ακόμα και τα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία πάλι οι ίδιοι οι πολίτες τα στήριζαν…Το συσσίτιο του Δήμου που καθημερινά μαγείρευε πάνω από 100 μερίδες για άπορους , στηριζόταν από τους πολίτες και τον Δήμο και όχι από την εκκλησία.
Αυτά τα έβλεπαν πολλοί και τα σχολίαζαν αλλά και πάλι ο φόβος μην κατακριθούν από την κοινωνία και μην τα βάλουν με το θεό δεν τους άφηνε να σκεφτούν λογικά.
Η Ελλήνων Συνέλευσις πάσχιζε να δείξει στους ανθρώπους πως το δόγμα στηριζόταν στην πίστη και όχι στη γνώση.
Τους καλούσε να ενθυμηθούν την ίδια την ιστορία τους και την καταγωγή τους τη θεϊκή μέσα από τις επικλήσεις ενθύμησης που συχνά κάναμε στους ιερούς μας χώρους και που πολλές φορές μας απαγόρευαν ακόμη και την είσοδο.
Οι επικλήσεις δεν ήταν μορφές λατρείας αλλά ενθύμηση της ίδιας της ιστορίας μας και της Πατρώας μας ουσίας…
Θα τολμήσω να πω, πως το πιο μεγάλο εμπόδιο στην ελευθερία των ανθρώπων, ήταν η πίστη στο δόγμα και όχι οι πολιτικοί, γιατί οι πράξεις των πολιτικών ήταν φανερές από ένα σημείο και μετά, αλλά οι πράξεις του ιερατείου συνοδεύονταν από το φόβο του θεού και εδώ χρειαζόταν γνώση για να τον ξεπεράσουν και ανδρεία για να νικήσουν το φόβο της κατακραυγής των συμπολιτών τους…
Χαίρομαι Αριστοτέλη και Μελπομένη, που τα παιδιά σας μεγαλώνουν ελεύθερα από τέτοια δεσμά, που στην ουσία ήταν δεσμά της ίδιας της Λογικής και της Ελευθερίας… »
-« Αλέξη, τα παιδιά μας σήμερα στην Ελλήνων Πολιτεία, μεγαλώνουν μαθαίνοντας να λειτουργούν τη Λογική και την αποδεικτική διεργασία για όλα τα θέματα. Δεν χαράσσονται από κανένα δόγμα, καμία πίστη χωρίς απόδειξη, είναι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, γιατί δεν έχουν κανένα φόβο. Μεγαλώνουν με πραγματική Παιδεία, που τη βιώνουν καθημερινά μέσα στους χώρους του σχολείου τους, όπου οι δάσκαλοι έχουν την ευθύνη αλλά και τη γνώση να τους διδάξουν, πως να ζουν με τις Ελλάνιες Αξίες κι Αρχές, πως να σκέφτονται, πως να ερευνούν και πως να καταλήγουν σε συμπεράσματα.
|
ΑΞΙΕΣ |
|
ΑΡΧΕΣ |
Αν κάποιος κάνει σφάλμα, το εντοπίζει μόνος του ή με τη βοήθεια των συμμαθητών του και επανορθώνει…Ο καθένας βρίσκει τη θέση του, βάση των ταλέντων του, που την τιμά και όλοι τον σέβονται κι έτσι κανένας δεν φθονεί τον άλλον…»
-« Εσείς , το 2020, παρουσιάζατε την Ελλήνων Πολιτεία ως όραμα και αυτή η δική σας επιμονή , αυτές οι θετικές σας σκέψεις , η επιθυμία για έναν κόσμο δίκαιο, εισακούστηκε εκεί που έπρεπε και να τώρα εμείς αλλά κι εσείς , ζούμε και απολαμβάνουμε αυτό το δικό σας όραμα …» είπε η Μελπομένη.
-« Ναι, ήταν δικαίωση…δεν περάσαμε και λίγα…ο καθένας από τη μεριά του.» Πρόσθεσε ο Δημήτρης.
« Το όνειρο μας, να σπάσουμε την αποστατική φούσκα, δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν οι δικοί μας άνθρωποι… Δεν δεχόταν καν να μας ακούσουν και θύμωναν μαζί μας, ντρεπόταν που ήταν μαζί μας και πολλές φορές μας εγκατέλειπαν ενώ τους χρειαζόμασταν τόσο πολύ…
Η μάχη ήταν και σε προσωπικό επίπεδο. Πολλά ζευγάρια που θα τα χαρακτήριζες πριν αγαπημένα, χώρισαν γιατί οι σύντροφοι τους δεν άντεχαν ούτε να ακούν για την Ελλήνων Συνέλευσις.
Πολλά παιδιά, μισούσαν τους γονείς τους γιατί ήταν ενεργοί κι αγωνίζονταν κι έτρεχαν για την ελευθερία τους. Δεν μπορούσαν με τίποτα να καταλάβουν πως όλο αυτόν τον αγώνα οι γονείς τους τον έκαναν για να έχουν αυτά ένα καλύτερο μέλλον…
Υπήρχαν συνέλληνες που οι μανάδες τους τους έκλεισαν την πόρτα , γιατί ήταν στην Ελλήνων Συνέλευσις και γιατί ο παπάς στην εκκλησία είχε τονίσει πως αυτοί ήταν οι αντίχριστοι…
Φίλοι κολλητοί από τα παιδικά χρόνια, έκοψαν την καλημέρα κι εξαφανίστηκαν γιατί ντρεπόταν να είναι μαζί μας, θα στιγματιζόταν…
Αυτήν ήταν η κοινωνία μας…σάπια, κενή και άδικη…χωρίς ουσία και σκέψη…
Είχαν λόγο χωρίς να έχουν γνώση…
Μας κατηγορούσαν ως άθεους ή δωδεκαθεϊστές χωρίς να έχουν ρίξει μια ματιά στα Ελλάνια πρωτόκολλα για να δουν τί σημαίνει πραγματικά εν θεος άνθρωπος…
Μας κόλλησαν την ταμπέλα του ρατσιστή, χωρίς να ψάξουν ποια θα ήταν τα μέτρα που θα λάμβανε η Ελλήνων Πολιτεία για κάθε αλλογενή που θα ήθελε να μείνει με σεβασμό στη χώρα και να εργαστεί.
Η Ισότητα όπως και η γνώση πως όλοι οι άνθρωποι είναι Έλλην άνθρωποι κι ας γεννήθηκαν στην άλλη άκρη του πλανήτη, δεν θα επέτρεπαν μια άνιση και άδικη συμπεριφορά σε κανέναν, όποια και αν ήταν η καταγωγή του. Θα απολάμβανε εργασία, σπίτι και μόρφωση ακριβώς όπως και κάθε Έλληνας, με τη μόνη διαφορά πως θα δεν θα μπορούσε να διοικήσει ποτέ αυτή τη χώρα η οποία θα διοικούνταν μόνον από Έλληνες με απόδειξη στο DNA. Και είναι δίκαιο ο αυτόχθονας να έχει δικαίωμα να διοικήσει τη δική του χώρα. Όπως είναι δίκαιο, όποιος προσβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο τον τόπο που του δίνει ψωμί και τον φιλοξενεί, και δεν σέβεται γη και ανθρώπους, φυσικά να επιστρέφει στην χώρα που δήλωσε πως είναι η δική του πατρίδα κι ας πράξει εκεί τις ασέβειες του...
Μας είπαν φασίστες, χωρίς καν να ξέρουν τι σήμαινε η λέξη, γιατί φασίστες ήταν όλοι αυτοί που κυβερνούσαν και δεν έδιναν δεκάρα για τη χώρα και για τους ανθρώπους της, όπως ήταν και δικτάτορες μιας και η γνώμη των πολιτών δεν μετρούσε κι ούτε τους ένοιαζε…
Δεν θα ξεχάσω μια φίλη, που όταν της πρότεινα να έρθει να δει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για όσα έλεγα με ύφος ξυνισμένο είπε: να μπω εγω σε γραφείο της χρυσής αυγής;;;;
Με την ίδια ευκολία μας έλεγαν και ακροδεξιούς και πως είμαστε κόμμα κι ούτε στεκόταν να ακούσουν τι ΄σήμαινε πολιτικός φορέας…
Ναι, πολεμηθήκαμε από όλους και μείναμε μεταξύ μας, όχι γιατί μας άρεσε η μοναξιά αλλά για να μπορούμε να παίρνουμε θάρρος και να οραματιζόμαστε και για όλους αυτούς που μας πολεμούσαν την υπέροχη Ελλήνων Πολιτεία….
Γιατί είχαμε μάθει τί σήμαινε μετουσίωση και στις επικλήσεις μας τη ζητούσαμε για κάθε αποστάτη…Δεν είναι πραγματική μεγαλοπρέπεια όλο αυτό;;;
Και συνέβαινε γιατί επίσης είχαμε μάθει τί σημαίνει πραγματική συν χώρεση….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου